مدح و شهادت امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
عــالــم و آدم کند گـریــه برای عــلـی حیف که در خاک رفت قدّ رسای عـلی نـخــل بوَد مـنـتـظـر چاه بوَد بی‌قــرار حیف که خاموش شد صوت دعای علی گریه کند صبح و شام اشک فشانَد مدام تا که عــدالت زند بـوســه به پـای علی زندگی بی‌علی سخت‌تر از مردن است کاش که ما می‌شدیم کشته به جای علی دامن محرابِ خون گشته بر او قـتلگاه مسجـد کـوفـه شده کـرب و بـلای علی تـیـغ به دشمن دهد، بــذل به قـاتـل کند گـر ببرد کــودکی شـیــر بــرای عـلـی مسجدیان یک طرف جمله گشایید صف تا که یـتـیـمان نهند سر به سـرای علی پیر فـقـیـری زند بر سر و بر سینه‌اش طفل یـتـیـمی شـده نــوحـه سرای علی بذل و عنایت ببین لطف و کرامت ببین قـسـمت قـاتـل شده سـهـم غــذای عـلی می‌دمد از سنـگ‌ها نــالــۀ «یا سیدی» می‌چکد از نخـل‌ها اشک عــزای علی ثروت هر کس همان مال و منالش بوَد هستی «میثم» بـوَد مهـر و ولای علی |